Jesteś tutaj: Start » Kazanie biskupa elbląskiego podczas Mszy Krzyżma [katedra św. Mikołaja w Elblągu, 18 kwietnia 2019]

Kazanie biskupa elbląskiego podczas Mszy Krzyżma [katedra św. Mikołaja w Elblągu, 18 kwietnia 2019]

18.04.2019 r.

2f273998fa814a5858fde5c14dbd4026

Fotorelacja Gościa Elbląskiego: TUTAJ!  

Msza poświęcenia olejów znajduje się na styku czasu Wielkiego Postu i Świętych Trzech Dni. Ta liturgia gromadzi od wieków księży w katedrach. Materią właściwą sakramentów Kościoła jest naturalny olej, przede wszystkim wytłaczany z oliwek.

1. ŚWIĘTY OLEJ

Obecnie wracamy do oleju katechumenów, który jest stosowany w czasie przygotowania dorosłych do sakramentu chrztu [zgodnie z liturgiczną księgą chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych]. Olej ten stosuje się w nabożeństwach własnych [formacyjnych] ruchu Światło-Życie.

Oleum infirmorum jest nam potrzebny przy sprawowaniu sakramentu namaszczenia chorych. Olej krzyżma świętego jest używany podczas obrzędów sakramentu chrztu, bierzmowania oraz kapłaństwa [tj. gdy święcimy księży i biskupów]. Olej krzyżma stosujemy również przy poświęceniu [dawne określenie: konsekracja] ołtarzy i świątyń.

Olej winien być świeży, pachnący, nie zatęchły i zjełczały. Gdyby tak było, to można w ciągu roku ad hoc poświęcić olej. Może to uczynić kapłan.

Bogata jest symbolika namaszczenia: proroka, króla, chrześcijanina, chorego oraz ścian świątyni. Teologia Kościoła wyrasta z tradycji Starego Testamentu. Olej wskazuje na Boże działanie, na działanie Bożego Ducha, Ducha Jezusa Chrystusa. W namaszczeniu, świętym znaku, obrzędzie, sakramencie.

2. UWAŻNE SPRAWOWANIE EUCHARYSTII

Niedawno, stacje telewizyjne pokazywały wydarzenie z katedry na Malcie. Podczas Mszy świętej, która rozpoczynała proces beatyfikacyjny, arcybiskup Scicluna przystąpił do spożywania Komunii świętej pod drugą postacią. Stwierdził wówczas, a kamera to uchwyciła, że w kielichu nie ma konsekrowanego wina [czyli Krwi Pańskiej], ale znajduje się w nim inny płyn, mocny alkohol. Taka sytuacja nie powinna była się zdarzyć. Obciąża przygotowujących liturgię i administrujących świątynią. Jednak przy tej okazji warto przypomnieć, co mówią przepisy liturgiczne. W aktualnym wprowadzeniu do Mszału rzymskiego czytamy: „Jeśli po konsekracji lub w czasie przyjmowania Komunii św. kapłan spostrzeże, że zamiast wina wlano wodę [dodajmy tu: lub inny płyn], to po usunięciu wody do jakiegoś naczynia, wlewa do kielicha wino z wodą [z kroplą wody] i konsekruje, wypowiadając słowa dotyczące konsekracji kielicha, nie ma zaś obowiązku powtórnego konsekrowania chleba” [nr 324, rok 2003].

3. UNIWERSALNE POSŁANNICTWO KSIĘŻY I KATECHETÓW

Pragnę przypomnieć, że posługa księży posiada charakter uniwersalny. Jest skierowana do wszystkich. Dlatego też ksiądz uczący religii w szkole i reprezentujący w niej Kościół, nie może opowiadać się za jedną z opcji politycznych. Nie może jednej faworyzować. Ucząc w szkole publicznej ksiądz powinien zachować dystans wobec występujących sporów i konfliktów na tle płacowym oraz politycznym. Nie powinien też wspierać związków zawodowych o profilu socjalistycznym, przez dziesięciolecia zresztą bardzo antykościelnych.

Cieszę się, że większość księży tak pojmuje swoją posługę: nie daje sobą manipulować, nie ulega presji środowiska, jeśli nawet jest to bolesne i przykre. Za taką postawę księżom uczącym w szkołach publicznych dzisiaj dziękuję.

Podobne wyrazy podziękowania kieruję do katechetów, do nauczycieli religii. Oni znajdują się w jeszcze bardziej skomplikowanej sytuacji, a jednak potrafią zachować roztropną postawę służby uczniom i podstawowej misji szkoły. Wiem, o niesprawiedliwych i krzywdzących słowach, które padają pod ich adresem, a także o presji, która jest na nich wywierana.

W sytuacji sporu musimy robić wszystko, aby nie przeciwstawiać sobie ludzi i środowisk. Trzeba szukać sposobu, aby w uczciwym dialogu rozwiązywać konflikty społeczne. Nie można jednak poniżać i zastraszać kogokolwiek. Tego nie można czynić.

Zadaniem kapłana Nowego Testamentu, duchownego Kościoła, jest głoszenie Ewangelii wszystkim, a zwłaszcza słabym i ubogim. Więźniom kapłan niesie nadzieję wolności. Szukającym drogi – światło nauczania Kościoła. Wszystkim – orędzie o Bogu, który jest łaskawy, miłosierny, cierpliwy, co stało się szczególnie wyraźne w życiu i śmierci Jezusa. To jest zadanie duchownego i nauczyciela wiary. Tylko tyle i aż tyle.